Deze hele regeling werd eind jaren ’90
Bekijk de samenstelling van de leidende clubs van het hedendaagse voetbal. En niet alleen als leider. Tegenwoordig zullen maar weinig mensen verbaasd zijn dat Brazilianen in de startopstelling van het Oekraïense team misschien meer dan dezelfde Oekraïners zijn. De Oekraïense vlag staat naast de naam van het team en het feit dat er weinig Oekraïners zijn, over het algemeen denkt niemand daarover. Het belangrijkste is om goed te spelen – de typische logica voor de gemiddelde persoon die ‘s avonds voetbal zoekt onder het bier. En deze situatie is al een trend geworden, het is een realiteit. Rijke clubeigenaren sparen geen geld voor hun kinderen en tot op zekere hoogte kunnen ze begrepen worden: waarom jonge mensen opvoeden, wachten tot ze “klimmen”, als ze het eindproduct achter het cordon kunnen kopen? Dit is echter een vraag over de plaats van geld in het voetbal, die binnenkort meer gedetailleerd zal worden besproken op onze website.
Dus hier. Deze hele regeling werd eind jaren ’90 op de rails gezet, toen steeds meer buitenlandse spelers begonnen over te stappen en in de jaren 2000 simpelweg een systeem werd. Hoewel pogingen om de situatie te redden met een formele limiet op buitenlandse spelers nu aan het slopen zijn, wordt deze situatie rustig gevoeld, en zonder dat kan het voetbal van vandaag nauwelijks worden verbeeld. Maar als we ons tot de geschiedenis wenden, kunnen we concluderen dat vroeger, toen 95% van de Italianen in Italië speelde, en evenveel Spanjaarden in Spanje, het voetbal onvoorspelbaarder was. Geen “Real” was bijvoorbeeld verzekerd tegen een voetbalachtig exploderend Joegoslavië. Overweeg dit over het voorbeeld van de Champions League, terwijl de Europa Cup.
In de 56e (4: 3) en de 59e (2: 0) blies Real Madrid nauwelijks zijn voet in de laatste wedstrijden van de Franse club Reims, waarin alleen de Fransen van nature speelden. Stelt u zich eens vandaag Ligue 1 voor, waarin alle spelers van het Franse nationale team spelen! Onmiddellijk een van de sterkste competities. Maar niet daarover. In het 66e jaar opnieuw, “Real”, blies opnieuw nauwelijks zijn benen, dit keer van de Joegoslavische “Partizan”.
